این روز ها سالگرد به رهبری رسیدن سید علی حسینی خامنه ای است.می دانم برای اینکه این مسوولیت سنگین را قبول کند، منّتشان را کشیده اند نمایندگان مردم در خبرگان! کسی که اگر نبود الان نمی دانیم چه بر سر این انقلاب می آمد. کسی که مثل کوه مقاوم و استوار جلوی دشمنان انقلاب اسلامی ایستاده است. کسی که مثل کوه محکم و استوار جلوی نقشه های شوم عناصر داخلی هم ایستاده است. کسی که پارسال از آراء مردم محافظت کرد و نگذاشت بدعتی دشمن شاد کن در این کشور گذاشته شود. کسی که ?? خرداد پارسال وقتی گفت: من زیر بار بدعت های غیر قانونی نمی روم دلم آرام شد و خدا را شکر کردم از اینکه چنین رهبر شجاع و هوشمند و دور اندیشی دارم!

می دانم بعضی از کسانی که از امام خمینی (ره) و اسلام، نفرتی و عقده ای به دل دارند به بهانه دفاع از امام،  از او انتقام می گیرند!

اینکه چگونه به رهبری رسید را می دانم.(( اتفاقا داستان به رهبری رسیدن ایشون  این چند شب از تلویزیون پخش می شد. که این لینک ها هم می تواند به شناخت دوستان کمک کند اگر بخوانند!))

اینکه چه زیبا امام امت، در این قضیه هم ملت خویش را تنها رها نکرد و به گونه ای لطیف آنها را هدایت نمود خیلی زیباست. واقعا که دنیا و زندگی با وجود "ولایت فقیه" چقدر زیباست. چقدر آرامش بخش است. چقدر دوست داشتنی و لطیف است. در این یک سالی که گذشت  در جریان این فتنه ها که همه نگران بودند، پشت من به رهبرم سید علی آنچنان گرم بود که با خود می گفتم: رهبری ما را نجات خواهد داد.

کاش من جزو آن دسته از کسانی نباشم که نتوانتم جامعه ولایت مدار را تحمل کنم.(پستی در همین مورد) آنهایی نمی توانند که طعم شیرین و لطیف اسلام را نچشیده باشند. آنهایی نمی توانند که عدالت به ضررشان باشد!! که عدالت جلوی نفس و هوس و طمعشان را بگیرد. آنهایی نمی توانند که ظالمانه زندگی کردن را دوست دارند!

رهبرم! می دانم که چه راه پر فراز و نشیبی را تا کنون طی کرده ای. می دانم که عمرت را در راه این انقلاب و این نظام اسلامی صرف کرده ای. می دانم که  در همه ی صحنه های انقلاب خصوصا این ?? سال همیشه در خط مقدم بوده ای .

می دانم که چقدر در این راه به گفته ی خودت پر فیض و پر بهجت رنج کشیده ای در مقابل دشمن مکار  و دوست نادان! می دانم که بعد از این همه خستگی و تحمل و صبر و مقاومت و ایثار و هوشمندی و مهربانی و مبارزه ای که داشته ای ، به جای قدر دانی از زحماتت عده ای برایت شاخ و شانه می کشند و تهدیدت می کنند. عده ای به تمسخرت می گیرند که خودشان مسخره ترینان عالمند! عده ای بدون آنکه بدانند این امانت امام را چگونه در این ?? سال به دوشت کشیده ای توقعات فراوان دیگری از تو دارند و ...

اما رهبر عزیزم! بدان که من خود را برای همه ی حرفهایت آماده کرده ام. می دانم که معصوم نیستی! اما مطمئنم که به عصمت اکتسابی دست یافته ای که این وعده ی خداست! می دانم که امام عصر (عج) شما را کمک می کند. راستی شنیده ام بعضی ها به تو می گویند "سید خراسانی". از آرزوهای زیبای من است که این عبارت در مورد شما محقق شود. که بسیار برازنده ات است.

زندگی نامه ات را که می خوانم به وجد می آیم از این همه تلاش و مقاومت در راه حق. و خدا را شکر می کنم که شما را به من ارزانی داشت. گرچه از وجود نورانی امام معصوم بی بهره ام. اما باور دارم که شما همچون "ماه" ،  نور خورشید را تا حد لیاقتم به من می دهی...

رهبرم! با تمام وجود دوستت دارم...