بدون احتساب امروز تنها 2 روز دیگر تا پایانش باقی مانده است.
خانم ها آقایان اگر سخت بود برایتان، اگر گرسنگی کشیدید، اگر آب دیدید و نتوانستید بیاشامید... ببخشید. از 2-3 روز آینده دیگر لازم نیست این قدر به خودتان زحمت بدهید.
از 2-3 روز دیگر می توانید به راحتی زندگی کنید. دیگر لازم نیست وقت تان را با افطار تنظیم کنید تا زودتر به خانه برسید.
از 2-3 روز دیگر می توانید به راحتی بخورید، به راحتی حرف بزنید، به راحتی شب ها بخوابید... دیگر لازم نیست روزها قرآن بخوانید  یا بشنوید و وقتتان تلف شود.
دیگر نمی خواهد غر بزنید که ما دیشب نتوانستیم بخوابیم چون شب قدر بود و به کارهای فردایش نرسیدیم.و ببخشید اگر جوشن کبیر کمی طولانی بود و شما خسته شدید از خواندنش.
خانم های محترم دیگر لازم نیست ناراحت باشید از اینکه برای مهمانان باید هم شام آماده کنید هم افطاری و این کاری طاقت فرساست و ظرف کثیف می کند چرا که از 2-3 روز دیگر افطار از برنامه ی غذایی همه مان حذف خواهد شد. از 2-3 روز دیگر مهمانی دادن، ببخشید افطاری دادن دیگر انقدر ثواب نخواهد داشت که شما مجبور باشید به خاطر روحیه ی حسابگرانه تان به زور افطاری بدهید و بعد از رفتن مهمان ها غر هم بزنید که اگر ثواب نداشت دعوت نمی کردیم!
مطمئن باشید دیگر رمضان اذیتتان نخواهد کرد. دیگر شما را به زور گرسنه و تشنه نخواهد گذاشت. مطمئن باشید از 2-3 روز دیگر آزاد آزادید...
حتی بعضا که به خاطر رمضان نماز می خواندید راحت می توانید نمازهایتان را بی خیال شوید.
و ببخشید. و ببخشید ماه رمضان را که آمد شما را برد تا عرش اعلی، جایی که حتی 2 بال فرشته هم قرض می کردید بعید بود بتوانید تا آنجا خود را برسانید. ببخشید  ماه رمضان را که شما را مهمان خدا کرد.  و آسمان را آنقدر نزدیک که فقط کافی بود دستهایتان را بالا ببرید تا بتوانید ستاره ها را بچینید.
ببخشید که نفستان 30 روز تربیت شد . ببخشید که دلها انقدر به هم نزدیک شد که شبهای افطار همدیگر را بیشتر میدید. حتی کسانی را که یک سال ندیده بودید در این ماه دیدید.
ببخشید که ماه رمضان شبهای قدر شما را بیدار نگه داشت تا دعاهای شما مستجاب شود.
ببخشید که شما را کمی با قرآن آشنا تر کرد.
بخشید که شما در  این ماه قدری آسمانی تر شدید، دیگر تا 2-3 روز دیگر تمام می شود و شما آرام آرام بدون این که احساستان خدشه دار شود به زمین فرود خواهید آمد. بدون اینکه حتی تفاوت ارتفاع را از رمضان تا شوال و ماههای دیگر حس کنید.
دیگر زندگی روزانه، معمولی، زمینی، دنیایی، نفسانی تان تا 2-3 روز دیگر آغاز خواهد شد. دیگر نگران نباشید...
فقط اگر دلتان گرفت و برای ماه رمضان تنگ شد عاجزانه از خدا بخواهید که حداقل این رمضان، رمضان آخر عمرتان نباشد. همین. و اگر دلتان تنگ شد از ماه رمضان خداحافظی کنید. خداحافظی کنید و از خدا معذرت بخواهید اگر فرصت هایش مثل برق و باد از کنارتان گذشتند و شما در غفلت بودید. ...

سالها پیش سخنرانی ای از آقای پناهیان گوش می کردم که هنوز روزهای آخر ماه رمضان این جمله اش در ذهنم بالا و پایین می پرد:
...غروب روز آخر رمضان ، قبل از اذان مغرب بنشینید رو به روی قبله و لحظات پایانی رمضان را ثانیه به ثانیه بشمارید. و تنفس کنید.
بنشینید روبه روی قبله و التماس کنید. التماس کنید و بگید : خدایا این ماه رمضان را یه دقیقه دیگه، فقط یه دقیقه ی دیگه ادامه بده. می خوام یه آیه قرآن دیگه بخونم. به خدا قسم حتی یه دقیقه دیگه اضافه نخواهد شد...  

پی نوشت:
1- رمضان رفت ولی کاش صفایش نرود
    سحر و جوشن و قرآن و دعایش نرود
   کاشکی پر شده باشد دلم از نور سحر
   همره روزه و افطار، نوایش نرود...
2- عید فطر پیشاپیش مبارک. سعی کنید هرجا هستید برنامه هایتان را تنظیم کنید و نماز عید فطر را با امامت "آقا"  بخوانید.
3- ملتمسانه، عاجزانه، خواهشانه ازتون می خوام که این روزها و شبهای آخر ماه رمضان و همچنین روز عید فطر ما رو از دعای خیرتون محروم نکنید. دعامون کنید. همین.
4- هیئت چکه چکه انتظار امروز در وبلاگ مشعشع تابان برگزار می شود. از این به بعد در صورت تمایل دوستان هیئت در وبلاگ های مختلف برگزار خواهد شد.

5- توجه!!! توجه!!!
 برشور حمایتی از طلبه سیرجانی برای پخش در روز عید فطر
  

آخرین اخبار از سایت مقام معظم رهبری:
حلول ماه شوال برای رهبر انقلاب محرز شد و فردا - جمعه - عید فطر است / عید مبارک

خبرگزاری فارس

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت
صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

عید فطر مبارک / التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم

چند روزی بود خودم در دسترس نبودم. از اول ماه رمضان هر شب یا مهمان داشتیم یا مهمانی بودیم. فقط یک شب خانه ی خودمان بودیم با همسر که آن هم از صبح زودش  تا ساعت 3 بعد از ظهر بیرون بودیم و انقدر خسته  که حال هیچ  کاری را نداشتیم خصوصا این که می دانستیم برای فردا شب باید خانه را آماده ی مهمان کنیم.

این چند روز اخیر هم که وقتی پیدا شد و حالی که بیایم داخل نت و سری به وبلاگم بزنم؛ اینترنتمان مشکل پیدا کرد و من ماندم و یک لپ تاب البته بدون دسترسی به اینترنت. تلاشی هم کردم اما درست نشد تا اینکه الان کاری داشتم داخل نت فکری به ذهنم رسید با پشتیبانی هم تماس گرفتم و خلاصه با همه ی این حرف ها نت وصل شد. البته اگر الان هم به مشکلی بر نخورم.
به خاطر عدم دسترسی به نت هم نتوانستم دیشب هیئت را برگزار کنم و از همه معذرت می خوام. انشاالله که سلب توفیق نباشه و بتونم ادامه بدم. اما فکری به ذهنم رسید که در موردش نظرات شما را می خواهم. آن هم اینکه : اگر موافق باشید بیایید قراری بگذاریم. اگر من تا غروب سه شنبه هیئت را برگزار نکردم هیئت توسط بانی آن هفته در وبلاگ دیگری برگزار شود. اگر هم این کار عملی نیست می توانیم نفر دومی برای متولی هیئت انتخاب کنیم در صورت تمایل دوستان که بعد از غروب سه شنبه در باره هیئت و نحوه و مکان برگزاری اش تصمیم بگیرد. دارم فکر می کنم اگر من از این دنیا رفتم هم هیئت برگزار شود.

به خاطر مهمان داشتن و افطاری رفتن و افطاری دادن  از قرآن خواندن های روزانه ام عقب مانده ام. از نوشتن پست در مورد چادر جا مانده ام. از نوشتن برکات ماه رمضان و تجربه های شخصی ام عقبم.از رفتن به وبلاگ دوستان و خواندن مطالبشان بسیار عقبم.  از خواندن یک نماز مغرب با حال و با صفای نزدیک افطار و یک نماز عشا در یک اتاق خلوت و آرام و تنها محروم مانده ام. نمی دانم کدام ارجح است. اینکه خدا از ما خواسته در این ماه زیاد افطاری بدهیم یا اینکه گفته زیاد قرآن بخوانیم و تفکر کنیم و...؟

راحت بگویم: در این ماه باید میان جمع بود یا تنهایی با خدای خود خلوت گزید؟

پایین نوشت : از همه ی دوستانم که این چند روز برایم کامنت گذاشتند و ابراز لطف یا ابراز نگرانی کردند متشکرم و ممنون. من هنوز نفس می کشم اما مشکلاتم هم به قدرت سابق با من نفس می کشند. با من و در کنار من... به رسم رفاقت دعایم کنید.