دیشب کسی برای تو سجاده وا نکرد
بغضی ترک ندید و گلویی صدا نکرد
انگار ما بـــدون حضور تو راحتیم
و قتی...کـسی... برای ظهورت دعا نکرد
وقتی که دامنت رها شد زدسـت ما
دست گناه دامن ما را رهــــا نکرد
در روزگار ما تو بیابان نشیــن شدی
پس خاکمان به سر که دل ما حیا نکرد
توبه ؛ از اینکه این دل بی بـند و بار ما
جایی برای آمدن "یار" وا نــــکرد
چقدر با مسئله ظهور فاصله داریم... چقدر سر گرم زندگی هایمان شده ایم. انگار نبودن "یکی" را حس نمی کنیم. انگار به نبودنش عادت کرده ایم... زندگی ما گویی بدون حضورش می چرخد... و ما اینظور که معلوم است نیازی به وجود "او " نداریم!!!
این حرفها شاید تکراری است... شاید هر وبلاگ و سایت و مجله ای را باز کنید از این حرفها زده باشد... اما امشب هوای دل من جور دیگری است... باران نمی بارد اما... آسمان سخت گرفته است... ... کاش روزی ، از " غیبت کبری" درآییم!!
چند جمعه ی پیش ، پیامکی به من رسید که نوشته بود :
منتظران دلسوخته!!! خوش باشید و به کارهایتان برسید. این هفته هم نیامد.
برچسب‌ها: باور ها