توي راه که بودم، خوندم اما نشد کامنت بذارم.
غم ائمه در برابر غمهاي خورده ريز ها بينهايته. اما گاهي ما طاقت همين خورده ريزهها رو هم نداريم! کاش کمي بيشتر صبر داشتيم.