بسمه تعالي

خدا را شکر، خدا رو صدها و هزارها و آنقدر که در گنجايش و شمارش نيايد شکر. وقتي که اين مظلب رو خوندم با تمام وجودم شکر خدا رو کردم. خداوند بعضي وقت ها به آدم ها نعمت هايي رو ميده که هيچ کس و هيچ جور ديگه اي نميشه بهشون رسيد يعني اصلا آدم فکرشم نمي تونه بکنه که اين رحمت از جانب کس ديگه اي بجز خدا روزي آدم بشه. نعمت هايي که معمولا هم متوجه نيستيم و به خاطرش شکر خدا رو نميکنيم- مثلا خدا به پيامبر ميگه که به خاطر لطف و رحمت ماست که ميان مردم مدينه که جنگ ديرينه داشتند صلح و دوستي و محبت برقرار شد و اگر تو تمام دنيا رو هم بهشون مي بخشيدي نمي تونستي دوستي ايجاد کني!!!

همه وقتي اين مظلب رو مي خونن فوقش مي گن که اين رفتار و اخلاق که آدم ها خودشون رو مطرح کنن خوبه يا بده ولي من بجاش خدا رو شکر مي کنم و مي دونم که اين نعمتيه که خدا به هرکسي نمي ده. چون من بجز اينکه کاملا مطلب اين پست رو قبول دارم و بهش معتقدم، بي حد و اندازه خدا رو هم شاکرم که با تمام بي لياقتي هاي من همسري به من عطا کرد که اينقدر مناعت طبع و بزرگ منشي و وارستگي از دنيا و هرچه در اون هست داره و اين نعمتيه که مي دونم و با تمام وجودم حس کردم که خدا به هرکسي نمي ده

خدايا به اندازه تمام آنچه که خلق کردي و به اندازه تمام آنچه که تاکنون حمدت کرده اند تورا شکر و سپاسگزارم که چنين همسري براي من بدون آنکه لياقتش را داشته باشم برگزيدي.

و همسر عزيز و شيرينتر از جانم ...(طعم باران) با تمام وجود در برابرت احساس خضوع و عشق مي کنم.

کمترين-همسرت ...